3 اکتبر 2023 - بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما، سرطان خون پلاسما سل ها در مغز استخوان، که به دیابت نیز مبتلا هستند، در مقایسه با افراد بدون دیابت، بقای کلی کمتری دارند. علاوه بر این، این تفاوت در بقای ناشی از دیابت، فقط در بیماران سفیدپوست دیده شد، اما در تجزیه و تحلیل زیرگروهی در بیماران سیاه پوست مشاهده نشد.
یافته های این مطالعه درBlood Advances منتشر شده است.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، دیابت 13 درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تاثیر قرار داده است و این شیوع به سرعت در حال رشد است. مولتیپل میلوما، دومین سرطان خون شایع در ایالات متحده است و به طور نامتناسبی بر بزرگسالان سیاه پوست غیر اسپانیایی تأثیر می گذارد و شایع ترین سرطان خون در میان آنها است.
در حالی که محققان مدت‌هاست از افزایش خطر ابتلا به مولتیپل میلوما در بیماران مبتلا به دیابت آگاه بوده‌اند، این اولین مطالعه‌ای است که تفاوت‌های نژادی را بر میزان بقا در میان افرادی که با این بیماری‌های همراه زندگی می‌کنند، بررسی می‌کند.
دکتر Urvi Shah، متخصص مولتیپل میلوما در مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ، توضیح داد: ما از مطالعات قبلی می‌دانستیم که بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما و دیابت نرخ بقای کمتری دارند. اما چیزی که ما نمی دانستیم این بود که این نتایج تا چه میزان بین نژادها متفاوت است. دیابت در افراد سیاهپوست نسبت به افراد سفیدپوست بسیار شایع‌تر است، و ما می‌خواستیم بدانیم که آیا این تفاوت ممکن است در نتایج سلامتی در بین بیماران مبتلا به هر دو بیماری نقش داشته باشد یا خیر.
محققان یک مطالعه گذشته نگر انجام دادند و داده ها را از سوابق مراقبت های بهداشتی الکترونیکی 5383 بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما از دو مرکز پزشکی دانشگاهی جمع آوری کردند: مرکز سرطانMemorial Sloan Kettering و دانشکده پزشکی Icahn در کوه سینا. 15 درصد از بیماران شامل تشخیص دیابت بودند (12 درصد از بیماران سفید پوست و 25 درصد از بیماران سیاه پوست).
در کل، دکتر شاه و همکاران مشاهده کردند که در میان بیماران مبتلا به میلوما، افراد مبتلا به دیابت نسبت به بیماران بدون دیابت نرخ بقای ضعیف تری داشتند. با این حال، هنگام تجزیه و تحلیل نتایج بر اساس نژاد، محققان دریافتند که در حالی که بیماران سفیدپوست مبتلا به میلوما و دیابت نرخ بقای کمتری نسبت به افراد بدون دیابت داشتند، آنها این یافته را در میان بیماران سیاه پوست مشاهده نکردند.
دکتر شاه گفت: چیزی که ما انتظار داشتیم در اینجا ببینیم این بود که دیابت در واقع با پیامدهای بقای ضعیف تری در میان افراد سیاه پوست مبتلا به میلوما نسبت به افراد سفید پوست همراه باشد، در حالیکه عکس این موضوع را مشاهده کردیم.
دکتر شاه افزود: به طور کلی، خطر ابتلا به دیابت با افزایش سن افزایش می یابد. یافته های مطالعه همچنین نشان داد که بقای کلی با بالا رفتن سن کاهش می یابد. قابل ذکر است که در گروه مورد بررسی، دیابت در بین بیماران سیاهپوست 60-45 ساله، 50 درصد بیشتر از بیماران سفید پوست بالای 60 سال بود. بیماران جوان‌تر ممکن است درمان‌های مولتیپل میلوما را بهتر از افراد مسن‌تر تحمل کنند، و این تفاوت‌ها می‌تواند برخی از تفاوت‌های نژادی را که محققان در نتایج بقا مشاهده کرده‌اند، توضیح دهد.
دکتر شاه و همکارانش هنگام بررسی مکانیسم‌های پشت این یافته‌ها مشاهده کردند که در مدل‌های موش دستکاری شده ی ژنتیکی، تومورهای مولتیپل میلوما در موش‌های دیابتی غیرچاق نسبت به گروه کنترل غیر دیابتی سریع‌تر رشد می‌کنند.
پس از مطالعه ی مکانیسم‌های بیولوژیکی زیربنای رشد تومور در این موش‌ها، محققان دریافتند که یک سیگنال مرتبط با انسولین در موش‌های دیابتی بیش از حد فعال شده است، و آنها را به این باور رساند که سطوح بالاتر انسولین مرتبط با دیابت ممکن است رشد سرطان را تسریع کند.
دکتر شاه گفت: من در مطب خودم با بیماران بسیاری که همزمان به مولتیپل میلوما و دیابت مبتلا هستند، مواجه هستم. معمولاً درمان مولتیپل میلوما شامل چندین دوره شیمی درمانی است. اما این مطالعه نشان می‌دهد که ما می‌توانیم با درمان همزمان دیابت، نتایج بیماران را بیشتر بهبود ببخشیم.
شایان ذکر است که این مطالعه گذشته نگر بود و یافته‌های آن نشان نمی‌دهد که چگونه کیفیت مراقبت‌هایی که بیماران دیابتی دریافت می‌کنند، ممکن است بر نتایج بقا تأثیر بگذارد، چیزی که دکتر شاه تلاش می‌کند تا با تحقیقات آینده آن را بهتر درک کند. محدودیت‌های بیشتر شامل: نژاد خود گزارش شده و بیماران ارجاع شده به مراکز دانشگاهی بود.
هدف دکتر شاه و همکارانش شناسایی درمان‌هایی است که هم پیشرفت مولتیپل میلوما و هم مسیر سیگنال دهی بیش از حد فعال انسولین را متوقف کند، زیرا آنها معتقدند که ممکن است در بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما و دیابت شایع باشد. دکتر شاه همچنین در حال بررسی این موضوع است که چگونه عوامل خطر قابل اصلاح مانند میکروبیوم و رژیم غذایی فرد را می توان برای بهبود نتایج سرطان تغییر داد.
دکتر شاه گفت: در حالی که داروها مهم هستند، به عنوان انکولوژیست، ما باید به بیماری های همراه و عوامل خطر قابل تعدیل نیز برای بهبود نتایج بقای بیماران توجه کنیم. او تاکید کرد که درمان ها و تغییر سبک زندگی می توانند دست به دست هم دهند و نتایج بیماران را بهبود بخشند.
منبع:
https://medicaldialogues.in/medicine/news/diabetes-may-accelerate-growth-of-multiple-myeloma-yet-survival-outcomes-differ-by-race-118299